Σύμφωνα με την επιστήμη της Βιολογίας, παράσιτο ονομάζεται κάθε οργανισμός (ζωικός ή φυτικός) που ζει και αναπτύσσεται μαζί και εις βάρος άλλου οργανισμού, ο οποίος με την σειρά του λέγεται ξενιστής και από τον οποίο τρέφεται με τις απαραίτητες θρεπτικές ουσίες.                  Αυτά που παρασιτούν εξωτερικά του ξενιστή, όπως τα τσιμπούρια, καλούνται εξωπαράσιτα, ενώ εκείνα που ζουν εντός του ξενιστή, όπως οι ταινίες, καλούνται ενδοπαράσιτα.

Επίσης, ανάλογα με το είδος του ξενιστή, διακρίνονται σε ζωοπαράσιτα και σε φυτοπαράσιτα. Από βιολογικής άποψης διακρίνονται σε μονοξενικά, αυτά δηλαδή που παραμένουν σε ένα ξενιστή και σε πολυξενικά, αυτά δηλαδή που κατά την διάρκεια της ζωής τους εναλλάσουν ξενιστές. Τέλος, είναι δυνατόν να διακριθούν σε προαιρετικά ή υποχρεωτικά, τα οποία είναι ικανά να επιφέρουν μια σειρά από επιπτώσεις, που δύναται να είναι η ελάχιστη πρόκληση βλάβης στον ξενιστή, ο οποίος συνεχίζει να ζει και να αναπαράγεται φυσιολογικά (π.χ οι ταινίες), όπου καταχρηστικά ονομάζονται αβλαβή, σε αντίθεση με εκείνα που είναι ικανά να επιφέρουν ακόμα και τον θάνατο στον ξενιστή τους (π.χ. το παράσιτο της Ελονοσίας) και τα οποία καλούνται επιβλαβή ή επικίνδυνα.

Ονομάζεται η απαίτηση για οποιοδήποτε προϊόν είτε τρόφιμο είτε ποτό να μην προκαλεί βλάβη στον καταναλωτή, όταν χρησιμοποιείται σύμφωνα πάντα με την προκαθορισμένη χρήση του.

Ονομάζεται η εφαρμογή για απεντόμωση με εντομοκτόνο σκεύασμα επαφής και στομάχου, το οποίο γίνεται διάλυμα και κατόπιν εφαρμόζεται με την βοήθεια χειροκίνητης ή μηχανοκίνητης αντλίας σε επιφάνειες ή και σε ορισμένες περιπτώσεις και πάνω σε αποθηκευμένα γεωργικά προϊόντα, όπως τα δημητριακά.

Ονομάζεται κάθε ουσία ή μείγμα που περιέχει, παράγει ή αποτελείται από μία ή περισσότερες δραστικές ουσίες και προορίζεται να καταστρέφει, να εμποδίζει, να καθιστά αβλαβή, να προλαμβάνει την δράση ή με την σειρά του να ασκεί άλλη περιοριστική δράση σε οποιοδήποτε επιβλαβή οργανισμό, με οποιοδήποτε μέσο πέρα της απλής, φυσικής ή μηχανικής δράσης.

Οι κυριότεροι τύποι βιοκτόνων (σύμφωνα με το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων) είναι: τα συντηρητικά ξύλου, τα τρωκτικοκτόνα και τα παρασιτοκτόνα υγειονομικής σημασίας (εντομοκτόνα και απωθητικά σκευάσματα).

Ονομάζεται οποιαδήποτε ουσία ή οργανισμός που δρα εναντίον επιβλαβών (ζημιογόνων) οργανισμών.

Είναι σειρά οδηγιών των διαφόρων σκευασμάτων, που αφορούν όλους όσους πρόκειται να χρησιμοποιήσουν τα σκευάσματα αυτά και αναφέρουν όλες τις οδηγίες, τις πληροφορίες που είναι απαραίτητες για την ασφαλή χρήση αυτών, τις προφυλάξεις που πρέπει να ληφθούν κατά την εφαρμογή τους και τους πιθανούς κινδύνους. Τα Δελτία Δεδομένων Ασφαλείας Υλικού περιέχουν ακόμα και φυσικοχημικά στοιχεία, όπως για παράδειγμα το σημείο βρασμού, όπως επίσης και τοξικολογικά στοιχεία, στοιχεία που αφορούν επιπτώσεις στην υγεία, καθώς και πρώτες βοήθειες μετά από έκθεση πέραν αυτής που αναφέρεται στις οδηγίες χρήσης.

Αποτελεί μη χημική μέθοδο απεντόμωσης σε προϊόντα και τρόφιμα. Κατά την διάρκεια της μεθόδου αυτής, αφαιρείται εντός της συσκευασίας, ο αέρας ή γίνεται προσθήκη αζώτου ή άλλου αερίου. Σε όλες τις περιπτώσεις επιτυγχάνεται η μείωση της ποσότητας του διαθέσιμου οξυγόνου. Κατά συνέπεια, σε περιβάλλον με χαμηλή περιεκτικότητα σε οξυγόνο, τα έντομα (παράσιτα) δεν μπορούν να επιβιώσουν. Η μέθοδος της τροποποιημένης ατμόσφαιρας εφαρμόζεται συνήθως σε συσκευασίες.

Είναι η απεντόμωση που εφαρμόζεται σε χώρους, με την έκθεση τους σε θερμοκρασία -18 ^οC για χρονικό διάστημα 25 ωρών. Η χαμηλή θερμοκρασία που επικρατεί στο περιβάλλον προκαλεί την θανάτωση όλων των σταδίων των εντόμων και ακάρεων, για όλα τα συνήθη είδη.

Είναι ένα υλικό με την μορφή σκόνης, το οποίο προσκολλάται στο σώμα των εντόμων και προκαλεί την θανάτωσή τους με μηχανικό τρόπο (προκαλεί αφυδάτωση).

Αποτελεί μέθοδο απεντόμωσης που παρέχει αξιόπιστα αποτελέσματα για βιομηχανίες, όπως για παράδειγμα αλευρόμυλοι, ξηρών καρπών, ζυμαρικών, παιδικών τροφών, καπνού και σε άλλες εγκαταστάσεις-χώρους, στους οποίους αναπτύσσονται έντομα αποθηκών. Η μέθοδός αυτή διαρκεί 24 με 28 ώρες και επιτυγχάνει την θανάτωση όλων των σταδίων των εντόμων και πρέπει να εφαρμόζεται με την βοήθεια κατάλληλου εξοπλισμού και συνεχών μετρήσεων από εξειδικευμένο προσωπικό, ώστε να αποφευχθούν οι ζημιές ή οι αστοχίες.

Κατά την διάρκεια της θερμικής απεντόμωσης εφαρμόζονται θερμοκρασίες πάνω από 50 βαθμών κελσίου, με αποτέλεσμα τον θάνατο των εντόμων, ο οποίος προκύπτει από:

• Είτε το λιώσιμο των κυτταρικών μεμβρανών τους.
• Είτε την καταστροφή ορισμένων ενζύμων.
• Είτε εξαιτίας της αλλαγής της ισορροπίας άλατος στο σώμα τους.
• Είτε στην μετουσίωση των πρωτεϊνών.